Tekst Hans Peeters
Momenteel verblijft er op Gruttoland een niet alledaagse gast; een Casarca. Wat is dat voor een vreemde eend en waar komt ie vandaan?
Niet alledaags
Het was Teade de Boer die op 22 juli jl. als eerste melding maakte van het verblijf van een casarca op de plas in Gruttoland. Maar geloof het of niet, een dag eerder wist vrijwilliger Jappie Seinstra de vogel al te fotograferen. Hoe bijzonder is een casarca?
Een week later is de vogel nog steeds te gast op Gruttoland en op 28 juli was ikzelf getuige van zijn aanwezigheid. De lichte kop en het ontbreken van een zwarte halsring duidt op een vrouwtje. Wat een prachtvogel.
Boer Murk: “Het is niet de eerste keer dat we hier een casarca zien. Maar het is wel jaren geleden dat er een keer twee exemplaren een poosje verbleven.”
Gemberbruin
Een casarca heeft de grootte van een bergeend, die ook op Gruttoland verblijft. De vogel is gemberbruin van kleur met een crèmekleurige kop. Heeft een zwarte snavel, zwarte poten en eveneens zwarte slag- en staartpennen. De armpennen (binnenste slagpennen) zijn glanzend groen van kleur, net als bij een bergeend en nijlgans. Alle drie de soorten zijn dan ook aan elkaar verwant.
Op doortrek
Casarca’s broeden in Zuidoost-Europa en Rusland, met name rond de Zwarte Zee en de Kaspische Zee. Ook broedt de soort regelmatig in Duitsland. Elk najaar, vanaf juli, worden er tijdens de trek behoorlijke aantallen casarca’s gezien in het Eemmeer en op andere plaatsen. Momenteel worden op meerdere plekken in ons land casarca’s waargenomen en bij de Kreupel in het IJsselmeer verblijft zelfs een groep van zo’n 600 stuks.
Doorgaans overwinteren casarca’s rond de Middellandse Zee, van Turkije tot Noord-Afrika.
Wild of ontsnapt?
Ook is bekend dat casarca’s ontsnappen uit waterwildcollecties en vervolgens een zwervend bestaan leiden. Hoe wild is de vogel op Gruttoland? Wel, toen de vogel aan land ging was te zien dat hij niet was geringd. Een ring duidt vaak op een ontsnapte vogel. Verder was de vogel erg schuw. Hij zocht geen aansluiting bij de bergeenden of krakeenden, die zich op dat moment ook op de plas bevonden. Onze vogel hield de vogelkijk- en fotohutten steeds in de gaten, omdat hij daar waarschijnlijk toch wel eens wat beweging zag.
Kortom, we denken zeker te maken te hebben met een echte wilde vogel. In dat geval heeft hij zo’n 3.500 kilometer gevlogen om in Wommels neer te kunnen strijken. Voorlopig genieten we nog even van haar aanwezigheid.