Tekst en foto’s Loes Belovics
Een weekje vakantie in Drenthe, dan is de afstand naar Gruttoland een stuk kleiner dan vanuit mijn woonplaats, dus ik besluit een dagje de hut te boeken. Vlak voor mijn vertrek realiseer ik me dat ik eigenlijk nauwelijks foto’s voorbij zie komen van ‘de nieuwe Murk’ en ook de hutbezetting is heel laag. Dat belooft niet veel…
Wommels, 26 augustus 2021. Maar dan ineens verschijnt er bij deeldenatuur.nl een prachtige foto van Willem de Wolf van twee poelruiters in bijzonder fraai licht en beschrijft Edwin ter Hennepe op Facebook hoeveel vogels hij wel niet heeft gezien! Je raadt het al, ik krijg er zin in!
Buienradar belooft de hele dag een klein zonnetje, maar onderweg naar Wommels regent het, eenmaal in de hut is het droog, maar helaas absoluut geen sprake van mooi ochtendlicht waar ik natuurlijk op hoopte, in tegendeel, het is somber en donker.
Maar genoeg vogels! Net als bij Edwin veel kemphanen voor de hut, maar ze zijn, mogelijk door mijn aankomst, onrustig en vliegerig. Omdat ik sowieso licht tekort kom stel ik de camera in op een lange sluitertijd om de beweging in beeld te vangen als ze weer opvliegen. Het resultaat is niet 100% naar mijn zin, maar toch een leuk dynamisch begin van de dag.
Bij eenmaal meer licht wil een eerstejaars grutto even mooi poseren. Toen kwam ineens het beloofde zonnetje heel even door, rechts fel tegenlicht vanuit hut 3 ‘Hoants’ (kemphaan), leuk om daarmee even te spelen met de daar aanwezige meerkoeten.
Daarna twee ruiters aan de overkant, groenpootruiters of de Poelruiters van Willem? Ik durf het niet te zeggen. Achteraf bekeken waren het toch groenpootruiters. Sowieso telkens meer vogels op die plek, ook watersnippen, maar zo tegen de graskant met een rand water vind ik niet erg fotogeniek. Daarom hier meer achtergrond in beeld meegenomen.
Vervolgens was het een poosje stil, totdat om een uur of 10 een oeverlopertje regelmatig even op het kleine eilandje links kwam foerageren, fijn plekje, niet te ver weg! Hij was nog niet weg of de watersnip kwam daar 10 minuten op bezoek. Mooi zo, dan mogen alle foto’s tegen de grasrand weg…
Oeverlopertje kwam en bleef komen en ging er ook weer vandoor. Vaak liep hij vlak voor de hut maar dat ging zo snel dat ik telkens miste. Overigens fijn dat daar een paar matten liggen zodat je geen last hebt van gras voor je lens.
Vanaf een uur of 11 werd het stil, zelfs de alom aanwezige eenden lieten zich niet meer zien.
Ik amuseerde me met een koolwitje dat al de hele ochtend voor dood op de tafel lag maar dat ontwaakte toen het eindelijk warmer werd in de hut, want met de stevige noordenwind die naar binnen blies was het best frisjes, maar je moet er wat voor overhebben nietwaar?
Rond half 2 zat er ineens een grote groep kemphanen aan de overkant, uitgebreid poetsend en badderend. Ik schoot megaveel foto’s maar alles was één grote chaos, pas toen een groot deel weer was vertrokken lukte het om rust in de chaos te scheppen.
Nog maar net bekomen van het kemphanengeweld landden er 5 wulpen, ook niet verkeerd.
Intussen deed de zon steeds meer haar best maar dat was midden op de middag niet zo fijn, ik schoot nog één keer een plaatje van het oeverlopertje en sloot daarmee een fijn dagje ‘Murk’ af.
